ΓΙΑΤΙ ΕΦΤΙΑΞΑ ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ


Στο Φανάρι γεννήθηκα, αλλά οι δυσκολίες της εποχής οδήγησαν τους γονείς μου σε τόπους μακρινούς όπου στέριωσαν και μας πρόσφεραν μια καλή ποιοτική ζωή.
      Τώρα που συμπλήρωσα μισό αιώνα ζωής, έχοντας περισσότερο χρόνο να χαρώ και να κάνω πράγματα που ήθελα πολύ αλλά συνεχώς τα ανέβαλλα λόγω πολλών υποχρεώσεων, τώρα, απαλλαγμένος από πολλές απ’ αυτές τις υποχρεώσεις, θα ασχοληθώ επιτέλους με ό,τι αγαπώ περισσότερο.
      Μια από τις αγάπες μου είναι και το χωριό μου. Διαβάζοντας διάφορα έντυπα και αναζητώντας στο διαδίκτυο πληροφορίες για την ευρύτερη περιοχή της ορεινής Ηλείας, διαπίστωσα ότι για το Φανάρι, εάν εξαιρέσουμε τις ελάχιστες αναφορές  στις περιόδους της Ενετοκρατίας και της Τουρκοκρατίας, πολύ λίγα πράγματα είναι γνωστά.
     Γι’ αυτό αποφάσισα να δημιουργήσω το παρόν ιστολόγιο και ελπίζω, με τη βοήθεια και άλλων Φαναριτών, να το εμπλουτίζουμε συνεχώς, να γίνει «τόπος» συνάντησης και να παρουσιάζουμε ό,τι καλύτερο έχει να επιδείξει το Φανάρι. Είναι το χωριό με τις περισσότερες πηγές και τα περισσότερα ποτάμια σε όλη την ορεινή Ηλεία, έχει φυσικές ομορφιές, περιπατητικά μονοπάτια, πλούσιο ιστορικό παρελθόν, που τα απομεινάρια του γοητεύουν κάθε επισκέπτη, μα πάνω από όλα έχει υπέροχους ανθρώπους.
 
Θα δανειστώ τον επίλογο του Στάθη Παρασκευόπουλου όπως  τον αναγράφει στο πολύ ωραίο βιβλίο  του «Οδοιπορώντας στην επαρχία Ολυμπίας» – βιβλίο που δεν θα πρέπει να λείπει από καμία βιβλιοθήκη-  «…Τώρα τα΄ανέβασμα σου στο Φανάρι μυρώνεται απ΄το βουνίσιο αέρα, που τον ευωδιάζει το θρούμπι και η ρίγανη. Το Φανάρι είναι πάντα μια νοσταλγία για τους εραστές της ιστορίας και μια αγάπη για τους δικούς του ανθρώπους, για τα δικά του παιδιά, που σμίγουν το καλοκαίρι με τους ριζωμένους του».

Σας ευχαριστώ
Χρήστος Κων. Αδαμόπουλος 
adamochrist@yahoo.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου